1.11 Vandaag een lange busrit achter de rug. We moesten meer dan 500 km overbruggen. Kristel, de reisbegeleidster had hiervoor een busje voor 16 personen geregeld. Meer dan voldoende plaats voor ons tienen met bagage, dachten we. Maar dat was eerder volgens Vietnamese size. Na wat gepuzzel zaten we toch met z'n allen gezellig in de bus.
De autostrade in Vietnam is eerder een landelijk weggetje, geen verlichting en regelmatig serieuze putten in de weg. Voetgangers, fietsen, brommers, karren, ook zij maakten gebruikg van de autostrade. Zelfs na veelvuldig claxoneren weigerden zij opzij te gaan. We reden dan ook met een gemiddelde van 50km/u.
's middags snel picknicken - hiervoor hadden Gen en Miriam de nodige aankopen gedaan in Saigon - we hadden immers niet veel tijd te verliezen,wilden we nog op een treffelijk uur in Pleiku aankomen.
Toen de duisternis viel, werd het helemaal gevaarlijk. Lichten aansteken is hier in Vietnam blijkbaar een optie.
Tegen de avond in Pleiku aangekomen alwaar we het heuglijke nieuws kregen dat ons hotel volboekt was. Maar geen nood, het hotel achter de hoek bleek nog plaats te hebben. Snel inchecken en op zoek naar een restaurant voor het avondeten. Restaurant was al half gesloten, maar in no time hebben ze ons een heerlijke Pho met het nodige bier voorgeschoteld.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
lol.
overboekte hotels hebben we ook meegemaakt en dat de chauffeurs het hotel niet vonden. ook leuk.
Een reactie posten