My Son

6.11 Vandaag stond My Son op het programma. Gisteren had het niet geregend, dus het zag er goed uit. Aan het ontbijt kregen we evenwel minder goed nieuws, de toer naar My Son georganiseerd door ons hotel zou nog steeds niet doorgaan.

Gelukkig konden we rekenen op Miss Seventeen - had de vrouwen ondertussen wel nog enkele kleedsjes aangesmeerd - en konden wij wel de bus op richting My Son op 55 km rijden van Hoi An. Dus eerst nog een kleedjes passen. Er moest nog even langs de politie gegaan worden voor een verklaring van de diefstal in HCMC. Dit bleek ook een heel avontuur. Uiteindelijk hebben we een zelfgeschreven verklaring in het Engels en een vertaling hiervan in het Vietnamees.

Het wachten op de verklaring van de politie duurde wat lang voor sommigen en Miriam en Valerie en Gen besloten dan maar om nog bijpassende schoenen te kopen.

My Son zijn de belangrijkste ruines van het oude Champa koninkrijk en behoort tot het Unesco wereld erfgoed. Het was een belangrijk intellectueel en religieus centrum en heeft waarschijnlijk tevens gediend als verblijfplaats voor de Cham koningen. Het wordt vaak vergeleken met Angkor in Cambodja, maar dan in het klein. My Son ligt in een prachtige groene heuvelachtig landschap en biedt zicht op de de Hon Quap - de Cats Tooth Mountain. Enkel jammer dat het grotendeels platgebombardeerd is door de Amerikanen, maar het is nog steeds de moeite om het te bezoeken.

In de late voormiddag vertrokken we met de bus naar Hue. We reden door een prachtig meanderend landschap. De wegen zijn hier beter, dus busrit verliep ook iets aangenamer. We hadden de keus om de Hai Van pass te nemen of door de tunnel te rijden. Uiteindelijk werd toch maar besloten om de tunnel te nemen. Dit spaarde ons 1u bus uit en zo hadden we ook sneller onze lunch.

In de late namiddag in ons guesthouse in Hue aangekomen. Besloten om nog een korte wandeling langs het water te maken - Perfume river - en een terrasje te doen met zicht op de rivier.

's Avonds afgesproken om in bekend typisch Vietnamees resto'tje te gaan eten gerund door doofstomme broers - 6 van de 7 broers. Eerst een typisch Vietnamese Hue pannekoek besteld, maar meesten vonden dit niet zo lekker. Het 2de gerecht kon de menigte wel overtuigen. Achteraf hebben we nog onze sporen nagelaten op 1 van de muren. Het is er de gewoonte dat elke bezoeker iets schrijft op 1 van de muren, plafonds, ijskast,... Als souvenir hebben we nog een speciale kurketrekker gekregen.