Hanoi

15.11 Terug aangekomen in Hanoi. 's Morgens bleek de electriciteit van het hotel stuk te zijn. Ze zouden het proberen te repareren, maar kon 3 dagen duren. Zouden ondertussen voor ons al uitzien naar ander mogelijk logies. Tegen de vijven zouden we meer nieuws hebben.
Wij gingen ondertussen de stad in op zoek naar souvenirs. De ene was er al wat beter in dan de andere. In de namiddag hadden we kaarten voor een waterpoppenshow. Een echte aanrader, zeker op het einde van de reis, aangezien ze allerlei situaties uitbeelden uit het dagelijks leven van de Vietnamezen.
Terug aangekomen in het hotel, was de electriciteit gemaakt, maar nu was er geen water - hadden ze zelf de kraan dicht gedraaid ??? - hadden wel een ander hotel voor ons gevonden ook in the Old Quarter. Ze waren zelfs zo vriendelijk om ons er met de taxi heen te brengen. Eens in de taxi bleek al snel dat we weg van the Old Quarter reden, de brug over, richting andere kant van de rivier. Ons hotel had meer weg van een kaberdouch. Naast het bed, langs de hele zijde van de muur, hing een gigantische spiegel.
's Avonds dan maar taxi richting old quarter genomen om onze laatste avond in stijl te vieren. We gingen eten in Bar 69. Zeer lekker eten, maar stijl was iets westerser. Na voldoende bier richting hotel terug gekeerd.

De volgende morgen taxi genomen richting Sunrise hotel, hier hadden we immers afgesproken met de bus naar de luchthaven. Het hotel bleek terug stromend water te hebben. We lieten dit niet aan ons hart komen en hebben nog snel enkele souvenirs gekocht alvorens de bus te nemen richting luchthaven voor onze terugvlucht.

24u later waren we weer thuis in het koude Belgie.

Bai tu Long Bay

13.11 Vertrokken richting Baai. Bai tu Long Bay is het minder bekende en minder toeristische broertje van Ha Long Bay. Het was een bewolkte dag en er hing een beetje mist. Niet echt ideaal om te genieten van de baai met haar diverse rotsformaties. Aangekomen, scheepten we in voor een 2daagse tocht tussen de verschillende eilandjes en rotsformaties, we zouden niet op de boot blijven slapen, maar in een guesthouse op 1 van de eilanden.

Op de boot genoten we van een heerlijke lunch - scampi, springrolls, rijst,... Net op dat moment begonnen de wolken te wijken en brak de zon door. Net op tijd om het anker uit te werpen en een verfrissende duik te nemen. In het water geraken was geen probleem, maar hoe zouden we terug op de boot raken ? Ze hadden immers de ladder vergeten. Het water was heerlijk. Er stond wel wat stroming, dus moesten wel ons best doen om niet teveel af te drijven en in de visnetten terecht te komen die iets verder lagen.
Met behulp van enkele touwen, en wat geduw en getrek is iedereen weer veilig op de boot geraakt en konden we ons boven op het dek in het zonnetje te drogen leggen.

Aangekomen op het eiland van onze guesthouse, legden we aan langs enkele boten. We dienden van boot tot boot te klauteren. Dit zag er niet al te moeilijk uit en vol goede moed begonnen we aan onze tocht richting kade. Net als ik op een andere boot wou stappen, gleed ik weg met mijn sandaal en viel tussen de 2 boten. Zonder de snelle reactie van een van de Vietnamezen van onze boot, had ik zeker in het water gelegen. Nu, had ik enkel natte voeten en een serieuze schrik gepakt. Op de kade aangekomen bleek de schade nog mee te vallen. Enkele schaafwonden en een gescheurde sweater. Stond evenwel nog na te trillen op mijn benen.


Met de fiets reden we naar onze guesthouse. Eindelijk konden we nog eens genieten van de stilte, geen brommers, geen claxons!

De volgende morgen vertrokken we met de fiets om iets verder in een baai halt te houden en een korte duik in de oceaan te nemen. Vervolgens terug richting boot om via een andere weg terug richting vasteland te varen. Ook nu werd een pauze ingelast om eventjes te zwemmen.

3 daagse trektocht

10.11 Snel ontbijt genuttigd in het hotel. Om 8u pikt het busje van Etnic travel ons op voor een trektocht en bezoek aan de minderheden. Aansluitend zouden we doorrijden naar Halong Bay.

De grote rugzak konden we achterlaten in het hotel, eerst was het geen probleem, maar vlak voor ons vertrek deed de hoteleigenaar toch moeilijk. Hij had ook reisbureau en was niet blij met onze keuze van travel agency voor onze trektocht. Voorstel was vervolgens om een kamer te huren om al onze bagage veilig achter te kunnen laten. Achteraf bleek dit nog maar het begin van onze miserie met dat hotel - hotel Sunrise.

Na een lange busrit maakten we een eerste wandeling in de omgeving van Hoa Binh in het noord westen van Vietnam. Hier konden we een eerste keer kennismaken met de prachtige natuur. Het viel wel op dat er niet veel vogels en wilde dieren waren. Muggen daarentegen, waren er genoeg.

Vervolgens begonnen we onze echte wandeling naar het Song Da Reservoir. Door de regen van de laatste maanden was het pad op vele plaatsen moeilijk begaanbaar. Op sommige plaatsen zakte je tot kniediep in de modder, vraag maar aan Valerie. Zelfs hier, kwamen we nog af en toe een brommer tegen.

Na een 3 tal uurtjes stappen kwamen we bij onze gastheer van die avond aan. Zijn huis - op stelten - was gelegen vlak aan het meer. Een ideale gelegenheid voor ons om de temperatuur van het water te testen. Het was heerlijk! Tijdens dat wij aan het zwemmen waren, was onze gastheer nog snel met de boot vertrokken om ons avondeten te vangen.

's Avonds konden we genieten van heerlijk gegrilde vis. Dit alles spoelden we door met menig glas rijstwijn. Voor sommigen smaakte de rijstwijn iets beter dan voor anderen, nietwaar Wim.

Na een verkwikkende nachtrust, namen we de boot en staken het meer over om terug bij het busje te komen en door te rijden naar Mai Chau. De meeste mensen die in Mai Chau leven, zijn etnische White Thai. Onze gastheer van die avond ook. Hier maakten we een wandeling door de rijstvelden. pas tegen de late avond - was reeds donker - kwamen we bij onze gastheer aan. Ook hier werden we getrakteerd op een copieuze maaltijd. 's Morgens stond een traditioneel Vietnamees ontbijt op het menu.

Onze laatste wandeling leidde ons door het woud. Aangekomen aan het busje, reden we richting Halong Bay. Onderweg hielden we halt in Ninh Binh, hier zouden we ook overnachten. Maar eerst moesten we zelf voor ons avondeten zorgen. We gingen een Vietnamese kookcursus volgen. Op het menu stonden verschillende soorten springrolls en een soep. Alle gerechten smaakten overheerlijk.

Hanoi

9.11 Aangekomen in Hanoi. Eerst even verfrissen in het hotel na de lange treinrit om vervolgens op verkenning te gaan door de stad. De Lonely planet beschrijft Hanoi als een van de mooiere steden van Azie, een stad die een mix is van Parijse elegantie en Aziatische drukte, vnl dan 'the old quarter'.

Tijdens onze eerste wandeling door de old quarter, maakten we onmiddellijk kennis met de drukte, ook hier weer krioelde het van de brommers, maar het verkeer voelde veel agressiever aan. In Saigon deden ze tenminste nog moeite om je niet omver te rijden.

Eerst rond het Hoan Kiem Lake gewandeld, hier zie je veel Vietnamezen badminton spelen en aan ochtend gymnastiek doen. Hier bevindt zich ook de Ngoc Son temple. Hier hebben we nog even wat wierook verbrand. Daarna richting old quarter. De verschillende smalle straatjes danken hun naam aan de aktiviteiten die er plaats vinden. Zo is er de straat van de sandalen, van de vis, van de zijdehandelaars, smeden, speelgoed, ...

's Middags afgesproken aan het meer voor een aperitief en een heerlijke lunch.

In de namiddag nog een wandeling gemaakt richting de 2 meren - West lake en het Truc Bach meer. Hier hebben we de Quan Thanh tempel bezocht. Op onze terugweg langs het Ho Chi Minh Mausoleum gestapt - gesloten wegens herstelling - en door de straat met de verschillende ambassades, het blijven toch indrukwekkende gebouwen.

Citadel Hue

8.11 Vandaag stond het bezoek van de citadel op het programma. Deze bevindt zich op de andere oever van de Perfume river. Ditmaal zijn we te voet gegaan. Binnen de Citadel bevinden zich nog 2 kleinere citadels waaronder de verboden stad. Hiervan stond er evenwel niet veel meer recht. `t was een warme dag. Slenterend gingen we van pagode naar tempel, naar pagode,...

`s Middags lunch in een typisch Vietnamees resto'tje. Het was gebouwd op stelten. Veel meer dan gegrilde vis was er niet te krijgen, maar is echt een aanrader.

Op de terugweg naar het hotel gingen we nog even shoppen voor koekjes en anders lekkers, we zouden immers rond 17u de nachttrein naar Hanoi nemen. Op de trein voor 17u zou eten voorzien zijn, maar voor de zekerheid.

Aangekomen op het perron kregen we onmiddellijk al minder leuk nieuws. Onze trein had een klein uur vertraging. We hadden gekozen voor de light sleeper formule - 4 bedden in een apart compartiment. Op de trein bleek al snel dat we niet al te veel avond eten moesten verwachten. We vermoeden dat iemand anders er met ons avondmaal vandoor was. Uiteindelijk hebben we toch nog een portie soep kunnen versieren. Net voordat de Duitsers in het compartiment naast ons ermee weg waren. Het leek eerder op gevangeniskost uit de betere film dan op soep, maar het vulde.

Wegens angst voor de treinmaffia hadden we allemaal onze coupe op slot gedaan. Op regelmatige tijdstippen was er evenwel controle van de conducteur. Toen ze bij de coupe van Gen en Wim aankwamen, werd er na veelvuldig kloppen en bonken nog steeds niet opengedaan, ook na herhaaldelijk vermelden dat het om controle van de conducteur ging. Het enige wat de conducteur te horen kreeg, was een luide 'WHY' van Gen. Na ook aandringen van de reisbegeleidster die in een andere coupe sliep, werd de deur dan toch geopend, maar de why bleef.

Rond 6u opgestaan om het busje richting hotel in Hanoi centrum te nemen.

Hue

7.11 Vandaag beloofde het een prachtige dag te worden, de zon kwam nog eens tussen de wolken piepen. Na een verkwikkend ontbijt waren we om 8u30 gereed om de brommertjes te nemen om de omgeving van Hue te bezichtigen. Ieder had zijn prive chauffeur.

De rit voerde ons uit het centrum langs kleine kronkelende wegjes door prachtige rijstvelden en langs de oever van de Perfume river.

Eerst stond het bezoek aan de Thien Mu Pagode op het programma. Deze telt 7 verdiepingen en is 21m hoog ter ere van Buddha. Erond is een mooie tuin met tempel en pavilioentjes.
Vervolgens gingen we de graven van de Nguyen vorsten bezoeken. Het een wat weeldiger dan het ander.

We begonnen met de meest majestueuze, deze van Minh Mang, wie regeerde ts 1820 en 1840. Hierna reden we verder naar de tombe van Khai Dinh. Deze vorst was op bezoek geweest in Frankrijk en Franse elementen waren hier terug te vinden. Er stond ook een standbeeld op ware grootte gemaakt van de vorst. Laatste stop voor lunch, de tombe van Tu Duc. Ondanks zijn 103 concubines, is deze vorst kinderloos gebleven - hij dan maar een vietnameeske geadopteerd.

Op naar het hoogtepunt van de dag - lunch. Afgesproken in een typisch vietnamees restaurant langs de kant van de weg. Gerechten als crispy fried noodles, pho, springrolls... gingen vlot over de tongen.

In de namiddag hebben we het iets rustiger aan gedaan en zijn we via kleine paadjes, tussen de rijstvelden naar de Japanse brug gereden. Hier hebben we een kleine siesta gehouden in de schaduw van de brug.

Terug in Hue aangekomen nog even aperitieven in de bar Why Not, hebben genoten van onze eerste vietnamese cocktail.

My Son

6.11 Vandaag stond My Son op het programma. Gisteren had het niet geregend, dus het zag er goed uit. Aan het ontbijt kregen we evenwel minder goed nieuws, de toer naar My Son georganiseerd door ons hotel zou nog steeds niet doorgaan.

Gelukkig konden we rekenen op Miss Seventeen - had de vrouwen ondertussen wel nog enkele kleedsjes aangesmeerd - en konden wij wel de bus op richting My Son op 55 km rijden van Hoi An. Dus eerst nog een kleedjes passen. Er moest nog even langs de politie gegaan worden voor een verklaring van de diefstal in HCMC. Dit bleek ook een heel avontuur. Uiteindelijk hebben we een zelfgeschreven verklaring in het Engels en een vertaling hiervan in het Vietnamees.

Het wachten op de verklaring van de politie duurde wat lang voor sommigen en Miriam en Valerie en Gen besloten dan maar om nog bijpassende schoenen te kopen.

My Son zijn de belangrijkste ruines van het oude Champa koninkrijk en behoort tot het Unesco wereld erfgoed. Het was een belangrijk intellectueel en religieus centrum en heeft waarschijnlijk tevens gediend als verblijfplaats voor de Cham koningen. Het wordt vaak vergeleken met Angkor in Cambodja, maar dan in het klein. My Son ligt in een prachtige groene heuvelachtig landschap en biedt zicht op de de Hon Quap - de Cats Tooth Mountain. Enkel jammer dat het grotendeels platgebombardeerd is door de Amerikanen, maar het is nog steeds de moeite om het te bezoeken.

In de late voormiddag vertrokken we met de bus naar Hue. We reden door een prachtig meanderend landschap. De wegen zijn hier beter, dus busrit verliep ook iets aangenamer. We hadden de keus om de Hai Van pass te nemen of door de tunnel te rijden. Uiteindelijk werd toch maar besloten om de tunnel te nemen. Dit spaarde ons 1u bus uit en zo hadden we ook sneller onze lunch.

In de late namiddag in ons guesthouse in Hue aangekomen. Besloten om nog een korte wandeling langs het water te maken - Perfume river - en een terrasje te doen met zicht op de rivier.

's Avonds afgesproken om in bekend typisch Vietnamees resto'tje te gaan eten gerund door doofstomme broers - 6 van de 7 broers. Eerst een typisch Vietnamese Hue pannekoek besteld, maar meesten vonden dit niet zo lekker. Het 2de gerecht kon de menigte wel overtuigen. Achteraf hebben we nog onze sporen nagelaten op 1 van de muren. Het is er de gewoonte dat elke bezoeker iets schrijft op 1 van de muren, plafonds, ijskast,... Als souvenir hebben we nog een speciale kurketrekker gekregen.

Marble Mountains

5.11 Vandaag zouden we de site van My Son bezoeken, een tempel complex zoals er ook een te vinden is in Cambodja. Wegens de regen van de laatste dagen stond de site nog onder water en zullen we morgen opnieuw proberen.

's Morgens een verfrissende wandeling naar het strand gemaakt. Prachtig strand met palmbomen. Enkel jammer van het weer. Waren dan ook de enige toeristen op het strand.

In de namiddag zijn we dan naar de Marble mountains in de buurt van Da Nang geweest. Dit zijn 5 rotsen die 5 natuurlijke elementen voorstellen - water, hout, vuur, aarde, goud. Hebben aan de grootste een bezoek gebracht. 150 trappen leiden naar het centrum van de rots. Hier bevinden zich enkele pagodes. De rots heeft ook enkele grotten waarin verschillende beelden zijn uitgehouwen.
Aan de voet van de rots bevonden zich allerlei winkels, waar indrukwekkende marmeren beelden te koop werden aangeboden.

Terug aangekomen in Hoi An, gingen de mannen apperitieven het BOBO cafe. De vrouwen moesten nog langs de kledingwinkel voor een laatste pasbeurt.

Hoi An

4.11 Ook vandaag nog heeft het heel de dag geregend. Niet echt hard, maar net genoeg om goed nat te worden. Iedereen had zijn poncho aangetrokken voor een eerste verkennende tocht door de stad. Het centrum van de stad is beschermd door de Unesco en bevat tal van prachtige oude huizen. Wegens de overvloedige regen van de laatste dagen stonden de straten vlak bij de rivier volledig onder water.

Hoi An is ook bekend vanwege zijn talloze kleermakers. De vrouwen in de groep waren dan ook in hun nopjes. Valerie spande de kroon met 7 stuks, allemaal op maat gemaakt. Ook Wim heeft zich in het nieuw gestoken, hij heeft zich een prachtig kostuum aangeschaft. Na veelvuldig passen had uiteindelijk iedereen de perfect fit.

In de namiddag een wandeling gemaakt, incl bezoek, langs de verschillende pagodes, assembly halls, oude huizen en langs de overdekte Japanse brug.

's Avonds hebben we de lokale specialiteiten van Hanoi geproefd, Cao Lau, white rose en banh xeo. Allemaal overheerlijk.

Central Highlands

3.11 Ook nu weer een lange rit voor de boeg. Ditmaal in een iets comfortabelere bus. De wegen hier zijn ook iets beter, met minder putten in de weg. De vorige nacht had het heel de nacht geregend en ook vandaag was het aan het regenen. Hierdoor waren er heel wat kleine modderverschuivingen. Regelmatig was de helft van het wegdek bedekt met modder en stenen. Zonder veel problemen zijn we in Hoi An aangekomen.

Pleiku

2.11 Na het ontbijt hadden we afspraak met ons lokale gids Ann. Bezoek aan de minderheden van Jarai stond op het programma. De Jarai leven in paalwoningen. Onder de woning bevindt zich de varkensstal. We zouden de nacht ter plaatse doorbrengen en waren erop voorzien dat ook onder onze woning er een varkensstal zou zijn. Iedereen had zijn oorstopjes bij de hand.
Overdag was er weinig beweging in het dorp. De mannen letten op het huishouden en de vrouwen zijn aan het werk in de velden.

's Avonds hadden ze voor ons een muziek en dansvoorstelling voorzien. Rond een gigantisch vuur had de hele gemeenschap zich verzameld. Voor ons hadden ze speciale plaatsen voorzien. Ik voelde me net minister De Gucht op bezoek in Congo. Na een tijdje werden wij uitgenodigd om deel te nemen aan de activiteiten. Wim moet indruk gemaakt hebben, want ze kwamen hem nadien vragen of hij niet met een lokale schone wou trouwen.

Daar zouden we ook de nacht doorbrengen, onze paalwoning bleek redelijk luxueus te zijn. Er lagen 10 matrassen naast elkaar met elk zijn muskietennet. Oorstoppen zouden niet nodig zijn.

Saigon - Pleiku

1.11 Vandaag een lange busrit achter de rug. We moesten meer dan 500 km overbruggen. Kristel, de reisbegeleidster had hiervoor een busje voor 16 personen geregeld. Meer dan voldoende plaats voor ons tienen met bagage, dachten we. Maar dat was eerder volgens Vietnamese size. Na wat gepuzzel zaten we toch met z'n allen gezellig in de bus.

De autostrade in Vietnam is eerder een landelijk weggetje, geen verlichting en regelmatig serieuze putten in de weg. Voetgangers, fietsen, brommers, karren, ook zij maakten gebruikg van de autostrade. Zelfs na veelvuldig claxoneren weigerden zij opzij te gaan. We reden dan ook met een gemiddelde van 50km/u.
's middags snel picknicken - hiervoor hadden Gen en Miriam de nodige aankopen gedaan in Saigon - we hadden immers niet veel tijd te verliezen,wilden we nog op een treffelijk uur in Pleiku aankomen.

Toen de duisternis viel, werd het helemaal gevaarlijk. Lichten aansteken is hier in Vietnam blijkbaar een optie.

Tegen de avond in Pleiku aangekomen alwaar we het heuglijke nieuws kregen dat ons hotel volboekt was. Maar geen nood, het hotel achter de hoek bleek nog plaats te hebben. Snel inchecken en op zoek naar een restaurant voor het avondeten. Restaurant was al half gesloten, maar in no time hebben ze ons een heerlijke Pho met het nodige bier voorgeschoteld.